ادامه ناراحتی پست قبل

من قصد نداشتم که پیغام خصوصی شما را به اشتراک عمومی بذارم فقط به این دلیل این کار را انجام دادم که هیچ راه ارتباطی با شما را ندارم.در مورد امدن به وبلاگ هر جوری که صلاح میدانید رفتار کنید . منظور من از خودسانسوری ، خودسانسوری احساسات خودم هم بود همین

پاسخ

اینجا دفترچه روزنوشته های من که بصورت ناشناس مینویسم و برای خودم قرار نیست خودسانسوری کنم وقتی دلم گرفته حالم خوب نیست و از درد به خودم میپیچم و چند روزی که درست و درمون نخوابیدم معلوم عصبی م و عصبی هم مینویسم و یقه همه چیز و همه کس بالاخص خودمو میگیرم و با خودم درگیر میشم. 

در مورد این که نظر بگذارید یا نه هر جوری که صلاح می دانید رفتار کنید قرار نیست من تصمیمم بگیرم اگر اینجوری بود نظرات رو میبستم. 

این که یکبار بدون هیچ دلیلی نظرات رو میبندم و یا برای ورود به وبلاگ رمز می‌گذارم هم برمیگرد به حال خود در اون لحظه که چه جوری باشم، درست ِ که من همیشه در برخورد با آدم های اطراف م احساسات خودم رو سانسور میکنم اما قرار گذاشتم با خودم توی وبلاگ م خودسانسوری نکنم. 

ممنون